وارد مرحله ای شدم که وحشتناک ترین اتفاق برام توضیح دادنه ..

چرا نیستی

کجایی/نبودی

چرا نمیای/قرار بود بیای

تو حالت عادی سوال های  بدی نیست 

اما

انگار که خودم از هیچ کدوم خبر ندارم و باید توضیح بدم که چرا

........................... .

گاهی دلم به اندازه غاری
که آدم هایش به جای دیگری کوچ کرده اند
می گیرد
و تنهایی
مثل مورچه ای روی دستم راه می رود.
گاهی دلم گلی می شود
که زنبوری در آن مرده است